H σύντομη ιστορία του hacking

Στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, η λέξη «hacker» έχει γίνει συνώνυμο με κάποια σκοτεινή ιδιοφυΐα που τρομοκρατεί τον κόσμο του internet. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Οι πρώτοι hackers ήταν… καλοήθεις. Στην πραγματικότητα, ήταν φοιτητές που τους άρεσαν τα αστεία.

Ένας κόσμος γεμάτος hackers Τους τελευταίους μήνες, σχεδόν δεν περνάει μέρα χωρίς είδηση για διαδικτυακή επίθεση στο σύστημα ασφαλείας κάποιας μεγάλης εταιρείας ή κυβερνητικής υπηρεσίας. Οι πολυεθνικές υπολογίζουν το κόστος των επιθέσεων στις ιστοσελίδες και τα e-mails τους, ενώ εκατομμύρια χρήστες έχουν δει τα προσωπικά τους δεδομένα να δημοσιοποιούνται στο internet. Όμως η ιστορία του hacking ξεκίνησε πολύ διαφορετικά…

Για οποιονδήποτε φοιτούσε στο MIT τις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60, το hack ήταν απλώς μία «εμπνευσμένη» απάντηση σε οποιοδήποτε δεδομένο πρόβλημα, ή αλλιώς ένας ακόμη όρος για να περιγράψει τη φάρσα. Με τον καιρό, η λέξη συνδέθηκε με την ανερχόμενη «τάξη» των προγραμματιστών εντός και εκτός MIT. Για αυτούς τους πρώτους σκαπανείς, το hack ήταν αφορμή για επίδειξη των προγραμματιστικών ικανοτήτων τους. Τέτοιες δραστηριότητες ήταν αντικείμενο μεγάλου θαυμασμού καθώς συνδύαζαν τις εξειδικευμένες γνώσεις με το δημιουργικό ένστικτο.

Hacking: η πρώτη γενιά

Αυτοί οι φοιτητές του MIT έβαλαν τα θεμέλια για τη διαμόρφωση της πρώτης γενιάς των hackers. Ποια ήταν τα κίνητρά τους; «Η βαθιά έλξη που προκαλεί η αίσθηση της εξουσίας μιας ελίτ τεχνικών δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται», γράφει ο Bruce Sterling στο βιβλίο του, «The Hacker Crackdown», που περιγράφει τους βίους και τις αναζητήσεις των πρώτων hackers.

Οι περισσότεροι ήταν παιδιά που «έπαιζαν» με το τηλεφωνικό δίκτυο, «σπάζοντας» τα πρώιμα υπολογιστικά συστήματα και ανταλλάσσοντας απόψεις για τις δραστηριότητες τους. Ήταν η εποχή που γέννησε περιοδικά αποκλειστικά για το hacking, με χαρακτηριστικότερα το «Phrack» και το «2600». Οι hackers είχαν ψευδώνυμα όπως Fry Guy, Knight Lightning, Leftist και Urvile. Σταδιακά άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτες ομάδες που επέλεγαν επικά ονόματα, όπως Legion of Doom (Λεγεώνα του Χαμού), Masters of Deception (Άρχοντες της Παραπλάνησης), and Neon Knights (Ιππότες από Νέον). Και καθώς άρχισαν να αποκτούν όλο και περισσότερες γνώσεις για τους υπολογιστές, άρχισαν να τραβούν την προσοχή του νόμου.

Στην παγίδα του νόμου

Κατά τη διάρκεια του ‘80 και του ‘90, Μ. Βρετανία και ΗΠΑ πέρασαν νόμους για τον τρόπο χρήσης του υπολογιστή, δίνοντας τα κατάλληλα όπλα στις αρχές ώστε να ασκήσουν ποινικές διώξεις. Ακολούθησε μία καταιγίδα συλλήψεων, με αποκορύφωμα την Επιχείρηση Sundevil από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ εναντίον των hackers.

Αλλά αν ο στόχος της επιχείρησης ήταν να ξεριζώσει το hacking από το αμερικανικό έδαφος, σίγουρα απέτυχε. Καινούργιες ομάδες hackers ξεπήδησαν, πρόθυμες να κάνουν επίδειξη των ικανοτήτων τους. Οι ομάδες L0pht Heavy Industries, Cult of the Dead Cow και Chaos Computer Club, αλλά και μοναχικοί καουμπόηδες όπως οι Kevin Mitnick, Mafiaboy και Dark Dante, έστρεψαν πάνω τους τα βλέμματα του κόσμου.

http://www.in2life.gr