Αν δεν έχετε καταλάβει ακόμα, μιλάμε για αυτούς τους σωλήνες με αέρα που κινείται σε μεγάλες ταχύτητες. Τέτοια συστήματα υπάρχουν ακόμα δε κάποια supermarkets: ο υπάλληλος βάζει τις αποδείξεις της ταμειακής μηχανής μέσα σε μια κάψουλα, στη συνέχεια ανοίγει ένα πορτάκι στο διάφανο πλαστικό σωλήνα, βάζει την κάψουλα μέσα, κλείνει το πορτάκι και η κάψουλα φεύγει με μεγάλη ταχύτητα για το λογιστήριο που βρίσκεται στον πάνω όροφο.
Φανταστείτε, τώρα, αυτό το σύστημα σε ένα δίκτυο χιλιάδων χιλιομέτρων κάτω από μια πόλη, με κάθε πολυκατοικία να έχει το δικό της μίνι δίκτυο που φτάνει σε κάθε διαμέρισμα. Με άλλα λόγια, φανταστείτε το δίκτυο ύδρευσης, αλλά με μεγαλύτερους σωλήνες. Ουτοπία; Όχι, σύμφωνα με τους Άγγλους.
Οι ειδικοί που εμπνεύστηκαν την ιδέα λένε ότι ένα τέτοιο δίκτυο θα μπορούσε να κατασκευαστεί κάτω από το Λονδίνο με κόστος περίπου 400 εκατομμύρια ευρώ. Μας φαίνεται πολύ μικρό το νούμερο, αλλά δε θα κολλήσουμε σ' αυτό.
Το μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: πώς διαχειρίζεται κανείς ένα τέτοιο δίκτυο; Πώς μπορεί, δηλαδή, να είναι βέβαιος κάποιος ότι θα βάλει μια κάψουλα στα Σεπόλια κι αυτή θα εμφανιστεί στο Χαλάνδρι κι όχι στη Γλυφάδα; Οι άνθρωποι πίσω από την ιδέα λένε ότι είναι εφικτό ένα σύστημα κεντρικής διαχείρισης.
Αν έχει αρχίσει να σας ψήνει η ιδέα, να υπογραμμίσουμε τα τεράστια περιβαλλοντικά οφέλη ενός τέτοιου δικτύου. Αν όλες οι μεταφορές γίνονται μέσω σωλήνων, ποιος ο λόγος να έχουμε τα ρυπογόνα φορτηγά που καίνε πετρέλαιο;
Για να προσγειωθούμε λίγο, δεν πρόκειται να δούμε ένα τέτοιο δίκτυο σύντομα. Είναι όμως μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα. Θυμηθείτε αυτά που γράφαμε στην αρχή για την πίτσα.
http://t3mag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Θέλω να πω ότι: