Dogville...

Το 2003, ο Λαρς Φον Τρίερ, σκηνοθέτησε με την μινιμαλιστική του ματιά μια σπουδαία ταινία, το Dogville. Η ταινία, σκηνικά απέριττη και ενοχλητικά κριτική, αφορούσε την φύση και την έμφυτη τάση των συνανθρώπων μας για ανταπόδοση. Σήμερα, αυτό που αισθάνομαι ζώντας στην Ελλάδα, είναι η άποψη της Γκρέϊς για την εκδίκηση και την τιμωρία όσων με εκμεταλλεύονται.


Οι κάτοικοι της μικρής πόλης Dogville, υποδέχονται την κυνηγημένη Γκρέϊς και σε πρώτο χρόνο της προσφέρουν τα πάντα. Σπίτι, φαγητό και προστασία από τους διώκτες της. Κανένας όμως δεν το κάνει αφιλοκερδώς. Όλοι περιμένουν από την Γκρέϊς μια ανταποδοτική πράξη, οδηγώντας και την ίδια τελικά στο δρόμο της σκληρής εκδίκησης.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς, αισθάνεστε ότι αγαπάτε την Ελλάδα. Χθες το βράδυ, άκουγα εμβρόντητη την απειλή των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, πως θα κατεβάσουν τον γενικό, σε περίπτωση που κάποιος τολμήσει να τους ζητήσει το λόγο, για τις ληστρικές σπατάλες στην υπηρεσία. Ο συνδικαλισμός στην χώρα αυτή, είναι πιθανών στο μυαλό τους, σαν την σικελική μαφία, όπου ελέγχει δημόσιο χρήμα και πολιτικούς και απειλεί με την βία όποιον παραβιάσει τους δικούς της κανόνες. Αυτοί οι συνδικαλιστές, δεν ενδιαφέρονται για τα εργασιακά δικαιώματα. Ενδιαφέρονται μόνο για την κονόμα. Και όποιος τολμήσει να τους χαλάσει την δουλειά, σπάζοντας την ομερτά τους, τον εκδικούνται μέσω του ελληνικού λαού. Φοβερός τραμπουκισμός, δεν νομίζεις;
Έτσι λοιπόν, αφού το επίσημο όργανο και ο θεσμοποιημένος φορέας του ελληνικού συνδικαλισμού, η ΓΕΣΕΕ και ο κ.Παναγόπουλος δεν τολμάει να καταδικάσει την κλίκα της ΔΕΗ, ο κλήρος πέφτει σε σένα. Τώρα, εσύ απλά θα πρέπει να θεωρήσεις σπουδαία την ιδιωτικοποίηση του οργανισμού, άκριτα και χωρίς πολλά, γιατί απλά δεν ανέχεσαι δέκα αλήτες να εκβιάζουν την ζωή σου.
Το παραμύθι του συνδικαλισμού, που γενναία κατάπιαμε όλοι μετά την χούντα, ήρθε η ώρα να το φτύσουμε. Για να έχεις συνδικαλισμό, πρέπει να έχεις συνειδητοποιημένη αστική τάξη, άρα και μάχιμη εργατική τάξη. Με μικρομεσαίους, διορισμένους με μέσο και αμόφωτους, μην περιμένεις κάτι περισσότερο από αυτό που γίνεται σήμερα. Και ο τραμπουκισμός των δεητζίδων, είναι μόνο η αρχή. Αυτό που μας λένε, αν δεν το κατάλαβες, είναι πως "αφού με ανέχτηκες τόσα χρόνια, τώρα θα σε εκδικηθώ". Δεν φταίνε αυτοί που τα φάγανε. Φταις εσύ που δεν το ήξερες....Είναι το ίδιο με αυτό που σου λέει ο Πάγκαλος. Με περισσότερη μαγκιά...
Για να επανέλθω στην αγαπημένη μου ταινία, αυτό που μένει είναι η εκδίκηση. Όλα τα υπόλοιπα, έχουν γίνει. Σε αγάπησαν και μετά σε γδάρανε. Τώρα, ήρθε η σειρά σου. Στο τέλος του Dogville, η Γκρέϊς δολοφονεί τους κατοίκους και καίει ολόκληρη την πόλη. Δεν διστάζει να σκοτώσει ακόμη και μικρά παιδιά. Ο συμβολισμός είναι σαφής. Το κακό, πρέπει να κοπεί στην ρίζα. Δεν υπάρχουν ιδεολογικά και συναισθηματικά κριτήρια όταν η στιγμή φτάσει. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται επανάσταση γιατί η δική μου γενιά δυστυχώς, δεν έζησε επαναστάσεις. Όμως νομίζω ότι εδώ, σε αυτή την Ελλάδα, πρέπει σύντομα να γίνει κάτι. Για να τελειώνουμε με αυτό το Dogville...

http://witnessfree.blogspot.com