Στα βάθη της βορειανατολικής Ινδίας σε ένα μέρος με την
μεγαλύτερη υγρασία στην γη οι γέφυρες δεν χτίζονται αλλά φυτρώνουν και
μεγαλώνουν!
Φυτρώνουν από τις ρίζες ενός δένδρου από καουτσούκ. Όταν
φτάσουν στην άλλη πλευρά του ποταμού
ριζώνει στο χώμα. Μετά από αρκετό χρόνο η γέφυρα δημιουργείται.
Οι γέφυρες αυτές μερικές από τις οποίες είναι πάνω από 100
μέτρα μήκος χρειάζονται 10-15 χρόνια για να ολοκληρωθεί και να είναι πλήρως
λειτουργική αλλά είναι εξαιρετική ισχυρή. Μερικές μπορούν να υποστηρίξουν το βάρος 50 ή περισσοτέρων
ατόμων ταυτόχρονα.
Μια από τις μοναδικές κατασκευές είναι οι γνωστές ως ‘’Umshiang Double Decker Root Bridge’’. Αποτελείται από δυο
γέφυρες που στοιβάζονται η μια πάνω στην άλλη.
Επειδή οι γέφυρες είναι ‘’ζωντανές’’ και εξακολουθούν να
μεγαλώνουν δυναμώνουν με την πάροδο του χρόνου και μερικές από τις αρχαίες
γέφυρες χρησιμοποιείται καθημερινά από
τους ανθρώπους των γύρω χωριών του errapunjee και μπορεί να
είναι πάνω από 500 ετών.
Αλλά αυτές δεν είναι οι μόνες γέφυρες που χτίστηκαν από την
καλλιέργεια φυτών. Στην Ιαπωνία οι γέφυρες έχουν τη δική τους μορφή.
Αυτή είναι μια εικόνα από τη δεκαετία του 1880 μιας από τις αρχικές γέφυρες.
Αρχικά τα αμπέλια Wisteria – ένα από τα ισχυρότερα
γνωστά αμπέλια – είχαν μεγαλώσει απίστευτα σε μήκος στις δυο πλευρές του ποταμού. Μόλις
τα αμπέλια έφθασαν σε επαρκές μήκος δημιούργησαν ένα ζωντανό κομμάτι βοτανικής
μηχανικής.
Τρεις από αυτές τις γέφυρες παραμένουν στην Iya Valley. Ενώ μερικές (αν και
προφανώς όχι όλες) από τις γέφυρες έχουν ενισχυθεί με σύρμα και πλαϊνά κάγκελα,
εξακολουθούν να είναι δύσκολο για να διασχίσεις.
Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι συγκεκριμένες γέφυρες που
καλλιεργήθηκαν για πρώτη φορά τον 12ο αιώνα τις καθιστά από τα
παλαιότερα γνωστά παραδείγματα αρχιτεκτονικής που υπάρχουν στον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Θέλω να πω ότι: