Φίλες και φίλοι του βόλεϊ καλή εβδομάδα.
Τίτλοι τέλους για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιταλίας με θριαμβεύτρια για τρίτη συνεχόμενη φορά τη Βραζιλία. Την Κυριακή το βράδυ μέσα στην κατάμεστη Palalotomatica (oι φίλοι Ηρακληδείς τη θυμούνται καλά) οι καριόκας κέρδισαν 3-0 (25-22,25-14,25-22) τον ευκολότερο τελικό της ιστορίας τους και μέσα σε 74 λεπτά έβαλαν τέλος στη σεμνή τελετή, αφήνοντας τους πανάξιους Κουβανούς στη πολύ τιμητική 2η θέση. Οι νεαροί Κουβανοί, μέσος όρος ηλικίας 22,2 χρ. ,φανερά κουρασμένοι από την υπερπροσπάθεια στον ημιτελικό με τη Σερβία (3-2 στο τάι-μπρέικ 16-14) δεν μπήκαν σε καμία περίπτωση στο ρυθμό του αγώνα και δεν είχαν απάντηση στα 212 cm του Βισότο που έκανε ότι ήθελε. Στην τρίτη θέση η Σερβία κερδίζοντας άνετα στο μικρό τελικό τους Ιταλούς με 3-1, σε έναν αγώνα που θα τον θυμόμαστε μόνο για το αντίο του μεγάλου Νίκολα Γκρμπιτς.
Τι κρατώ από αυτό το Πρωτάθλημα σε μορφή top 4 θα έλεγα :
1) Το απαράδεκτο σύστημα της διοργάνωσης, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των Ιταλών, μιας μέτριας ομάδας που δεν δικαιολόγησε σε καμία περίπτωση τη συμμετοχή της στην τελική τετράδα.
2) Οι στημένες ήττες όλων των μεγάλων, με εξαίρεση την Κούβα, προκειμένου να εξασφαλίσουν βολικούς ομίλους.
3) Η νεανική ομάδα της Κούβας με παίκτες από το εθνικό τους Πρωτάθλημα, έπαιξε όλα τα παιχνίδια στα ίσια και φυσικά άνοιξε την όρεξη πολλών σκάουτερ από Ιταλία και Ρωσία.
4) Ο καταπληκτικός ημιτελικός Σερβία-Κούβα 2-3 με τους «Έλληνες» Μίλκοβιτς 30 και Κοβάσεβιτς 21 να μη τα καταφέρνουν απέναντι στα «μωρά» του Φιντέλ.
Πίσω στα δικά μας και στην έναρξη της αγωνιστικής περιόδου με τη διεξαγωγή του Σούπερ καπ μεταξύ ΟΣΦΠ-ΠΑΟ την Παρασκευή στη… Σαντορίνη. Ναι δεν διαβάσατε λάθος, η Ομοσπονδία επέλεξε το γραφικό νησί των Κυκλάδων ως ιδανική λύση όχι όμως για λόγους διάδοσης του αθλήματος ή κάτι άλλο σχετικό αλλά καθαρά για λόγους ασφαλείας. Δυστυχώς αγαπητοί φίλοι αυτό είναι το κατάντημα του Ελληνικού βόλεϊ. Τα τελευταία χρόνια το άθλημα μαστίζεται από αναίτια και ανεξέλεγκτη βία για την οποία η Ομοσπονδία μέχρι στιγμής δεν έχει πειστική απάντηση κι έτσι προτιμά να εξορίζει τις ομάδες από το να πάρει δραστικά μέτρα.
1) Το απαράδεκτο σύστημα της διοργάνωσης, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των Ιταλών, μιας μέτριας ομάδας που δεν δικαιολόγησε σε καμία περίπτωση τη συμμετοχή της στην τελική τετράδα.
2) Οι στημένες ήττες όλων των μεγάλων, με εξαίρεση την Κούβα, προκειμένου να εξασφαλίσουν βολικούς ομίλους.
3) Η νεανική ομάδα της Κούβας με παίκτες από το εθνικό τους Πρωτάθλημα, έπαιξε όλα τα παιχνίδια στα ίσια και φυσικά άνοιξε την όρεξη πολλών σκάουτερ από Ιταλία και Ρωσία.
4) Ο καταπληκτικός ημιτελικός Σερβία-Κούβα 2-3 με τους «Έλληνες» Μίλκοβιτς 30 και Κοβάσεβιτς 21 να μη τα καταφέρνουν απέναντι στα «μωρά» του Φιντέλ.
Πίσω στα δικά μας και στην έναρξη της αγωνιστικής περιόδου με τη διεξαγωγή του Σούπερ καπ μεταξύ ΟΣΦΠ-ΠΑΟ την Παρασκευή στη… Σαντορίνη. Ναι δεν διαβάσατε λάθος, η Ομοσπονδία επέλεξε το γραφικό νησί των Κυκλάδων ως ιδανική λύση όχι όμως για λόγους διάδοσης του αθλήματος ή κάτι άλλο σχετικό αλλά καθαρά για λόγους ασφαλείας. Δυστυχώς αγαπητοί φίλοι αυτό είναι το κατάντημα του Ελληνικού βόλεϊ. Τα τελευταία χρόνια το άθλημα μαστίζεται από αναίτια και ανεξέλεγκτη βία για την οποία η Ομοσπονδία μέχρι στιγμής δεν έχει πειστική απάντηση κι έτσι προτιμά να εξορίζει τις ομάδες από το να πάρει δραστικά μέτρα.
Ποιος ευθύνεται όμως για τη συγκεκριμένη κατάσταση ;
Κατά τη γνώμη μου την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι παράγοντες κυρίως των δυο αιωνίων δυναστών του Ελληνικού αθλητισμού. Από τη μια ρίχνουν ένα τσουβάλι ευρώ και φέρνουν , τουλάχιστον μέχρι πέρυσι, αθλητές παγκόσμιας κλάσης και αντί να προβάλουν το προϊόν τους αντίθετα το μαντρώνουν σε άθλια γήπεδα μικρής χωρητικότητας μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν καυτές έδρες για τον αντίπαλο. Παράλληλα αφήνουν ελεύθερο το πεδίο στους ανεγκέφαλους στρατούς των βαρβάρων να ρημάξουν τα πάντα αρκεί απλά να γεμίσουν το γήπεδο. Τα κροκοδείλια δάκρυα μετά από κάθε επεισόδιο και οι παραινέσεις για μη βία δεν πείθουν κανένα. Δεν μπορεί να έχεις διαθέσιμο ΣΕΦ,ΟΑΚΑ και Ελληνικό και να στέλνεις τον Μίλκοβιτς και τον Ντάντε στη Δραπετσώνα και τη Λεωφόρο.
Από κοντά και εξίσου υπεύθυνη η Ομοσπονδία λόγω της άτολμης και συναινετικής προς τους δυο αιωνίους πολιτικής της. Ποινές χάδια ή και καθόλου δίνουν το δικαίωμα στον κάθε ανεγκέφαλο να θεωρεί το γήπεδο ξέφραγο αμπέλι και να κάνει ότι του κατέβει. Πέρυσι για πρώτη φορά αποφάσισε να τιμωρήσει σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, όχι όμως κάποιον από τους δυο χαϊδεμένους αλλά τον Ηρακλή που για ένα κουτί μπύρας βρέθηκε εκτός Ευρώπης και με τιμωρία της έδρας του από το νέο Πρωτάθλημα. Για να μην παρεξηγηθώ συμφωνώ απόλυτα με την ποινή διαφωνώ όμως κάθετα με την επιλεκτική απόδοση της δικαιοσύνης .Γιατί τη ίδια χρονική περίοδο αγώνας των play-offs μεταξύ ΟΣΦΠ-ΠΑΟ δεν διεξήχθη λόγω βροχής ιπτάμενων αντικειμένων και μικροτραυματισμών. Η Ομοσπονδία απλά ανέβαλλε το παιχνίδι για την επόμενη ημέρα με τη δικαιολογία ότι στο γήπεδο βρέθηκαν υπεράριθμοι φίλαθλοι και υπήρχε κίνδυνος ατυχήματος λόγω συνωστισμού. Βάφτισαν δηλαδή τα επεισόδια συνωστισμό ( σας θυμίζει κάτι ;)και συνέχισαν το θεάρεστο έργο τους.
Τέλος αυτοί που ευθύνονται λιγότερο ή και καθόλου είναι αθλητές και διαιτητές. Το βόλεϊ είναι το μόνο ομαδικό άθλημα που δεν έχει σωματική επαφή συνεπώς από μόνο του δεν πυροδοτεί εντάσεις μεταξύ των αθλητών που πολλές φορές σε άλλα αθλήματα μεταφέρονται στην κερκίδα. Σίγουρα κάποιες φορές η προκλητική συμπεριφορά ελαχίστων αθλητών δημιουργεί προβλήματα αλλά πιστεύω ότι αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Τα διαιτητικά λάθη, όποτε αυτά γίνονται, αφενός είναι λίγα (4-5 σε σύνολο 150-160 πόντων) αφετέρου δύσκολα γίνονται αντιληπτά, λόγω της ταχύτητας των φάσεων, από την κερκίδα και συνεπώς δεν δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα .
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι το φαινόμενο της βίας στο βόλεϊ είναι μεταφερόμενο και όχι σχετικό με το άθλημα. Αυτό κάνει κατά τη γνώμη μου πιο εύκολη την αντιμετώπιση του αρκεί να υπάρξει βούληση από τους παράγοντες και αποφασιστικότητα και ισονομία από την Ομοσπονδία. Έτσι απλά.
Κατά τη γνώμη μου την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι παράγοντες κυρίως των δυο αιωνίων δυναστών του Ελληνικού αθλητισμού. Από τη μια ρίχνουν ένα τσουβάλι ευρώ και φέρνουν , τουλάχιστον μέχρι πέρυσι, αθλητές παγκόσμιας κλάσης και αντί να προβάλουν το προϊόν τους αντίθετα το μαντρώνουν σε άθλια γήπεδα μικρής χωρητικότητας μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν καυτές έδρες για τον αντίπαλο. Παράλληλα αφήνουν ελεύθερο το πεδίο στους ανεγκέφαλους στρατούς των βαρβάρων να ρημάξουν τα πάντα αρκεί απλά να γεμίσουν το γήπεδο. Τα κροκοδείλια δάκρυα μετά από κάθε επεισόδιο και οι παραινέσεις για μη βία δεν πείθουν κανένα. Δεν μπορεί να έχεις διαθέσιμο ΣΕΦ,ΟΑΚΑ και Ελληνικό και να στέλνεις τον Μίλκοβιτς και τον Ντάντε στη Δραπετσώνα και τη Λεωφόρο.
Από κοντά και εξίσου υπεύθυνη η Ομοσπονδία λόγω της άτολμης και συναινετικής προς τους δυο αιωνίους πολιτικής της. Ποινές χάδια ή και καθόλου δίνουν το δικαίωμα στον κάθε ανεγκέφαλο να θεωρεί το γήπεδο ξέφραγο αμπέλι και να κάνει ότι του κατέβει. Πέρυσι για πρώτη φορά αποφάσισε να τιμωρήσει σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, όχι όμως κάποιον από τους δυο χαϊδεμένους αλλά τον Ηρακλή που για ένα κουτί μπύρας βρέθηκε εκτός Ευρώπης και με τιμωρία της έδρας του από το νέο Πρωτάθλημα. Για να μην παρεξηγηθώ συμφωνώ απόλυτα με την ποινή διαφωνώ όμως κάθετα με την επιλεκτική απόδοση της δικαιοσύνης .Γιατί τη ίδια χρονική περίοδο αγώνας των play-offs μεταξύ ΟΣΦΠ-ΠΑΟ δεν διεξήχθη λόγω βροχής ιπτάμενων αντικειμένων και μικροτραυματισμών. Η Ομοσπονδία απλά ανέβαλλε το παιχνίδι για την επόμενη ημέρα με τη δικαιολογία ότι στο γήπεδο βρέθηκαν υπεράριθμοι φίλαθλοι και υπήρχε κίνδυνος ατυχήματος λόγω συνωστισμού. Βάφτισαν δηλαδή τα επεισόδια συνωστισμό ( σας θυμίζει κάτι ;)και συνέχισαν το θεάρεστο έργο τους.
Τέλος αυτοί που ευθύνονται λιγότερο ή και καθόλου είναι αθλητές και διαιτητές. Το βόλεϊ είναι το μόνο ομαδικό άθλημα που δεν έχει σωματική επαφή συνεπώς από μόνο του δεν πυροδοτεί εντάσεις μεταξύ των αθλητών που πολλές φορές σε άλλα αθλήματα μεταφέρονται στην κερκίδα. Σίγουρα κάποιες φορές η προκλητική συμπεριφορά ελαχίστων αθλητών δημιουργεί προβλήματα αλλά πιστεύω ότι αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Τα διαιτητικά λάθη, όποτε αυτά γίνονται, αφενός είναι λίγα (4-5 σε σύνολο 150-160 πόντων) αφετέρου δύσκολα γίνονται αντιληπτά, λόγω της ταχύτητας των φάσεων, από την κερκίδα και συνεπώς δεν δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα .
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι το φαινόμενο της βίας στο βόλεϊ είναι μεταφερόμενο και όχι σχετικό με το άθλημα. Αυτό κάνει κατά τη γνώμη μου πιο εύκολη την αντιμετώπιση του αρκεί να υπάρξει βούληση από τους παράγοντες και αποφασιστικότητα και ισονομία από την Ομοσπονδία. Έτσι απλά.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας, θα τα ξαναπούμε την επόμενη Τρίτη με αγωνιστικά νέα, παρουσιάσεις ομάδων και προβλέψεις.
Υ.Γ.1: Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο ΟΣΦΠ και ΠΑΟ να αγωνιστούν στο σούπερ-καπ χωρίς κάποιους από τους ξένους παίχτες λόγω μη πληρωμής προκαταβολών αλλά και μη καταβολής των παράβολων για τις μεταγραφές. Δικαίωση του Λεώνη που προέβλεψε ότι πρωταθλητής φέτος θα είναι αυτός που θα μπορέσει να βγάλει οικονομικά τη χρονιά; Ίδωμεν.
Υ.Γ.2: Πολύ ενδιαφέρον τουρνουά στη Μίκρα με Ηρακλή, ΕΑΠατρών, ΤΣΣΚΑ Σόφιας και Πιρίν από Πέμπτη έως και Σάββατο με είσοδο 5 ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Θέλω να πω ότι: