Όμως, επειδή η επισκευή δεν μπορεί να γίνει την ίδια μέρα, αποφασίζει να γυρίσει σπίτι του με τα πόδια. Το πρόβλημά του είναι πώς θα κουβαλήσει τα πράγματα, που αγόρασε δηλ. 5 κιλά μπογιά, έναν άδειο κουβά, δύο κότες και μια χήνα. Ενώ προβληματίζεται, τον πλησιάζει μια γριούλα που όπως φαίνεται έχει χαθεί…
– Μήπως μπορείτε να μου πείτε πώς θα πάω στο τάδε μέρος του χωριού; Ρωτάει εκείνη.
– Βέβαια, το αγρόκτημά μου είναι εκεί κοντά, ελάτε μαζί μου. Το πρόβλημα μου όμως είναι πώς θα κουβαλήσω τα ψώνια μου, απαντά εκείνος.
– Απλούστατο, λέει η γριούλα. Βάλτε το κουτί της μπογιάς μέσα στον άδειο κουβά και πιάστε τον με το ένα χέρι! Πιάστε τη χήνα με το άλλο χέρι και βάλτε από μία κότα σε κάθε μασχάλη!
Ο χωρικός εντυπωσιάστηκε, την ευχαρίστησε για την ιδέα και συνέχισαν μαζί. Σε κάποια στιγμή, ο χωρικός πρότεινε να κόψουν δρόμο. Οπότε η γιαγιά του λέει:
– Α όχι, από εκεί είναι ερημιά. Ποιος με διαβεβαιώνει ότι καθοδόν δεν θα με στριμώξετε, κι αφού μου σηκώσετε το φουστάνι, θα μου κάνετε ένας Θεός ξέρει τι…
Ο χωρικός χωρίς να θέλει να την προσβάλλει τής απαντάει:
– Θεέ και Κύριε, πώς θα μπορούσα να σας κάνω τέτοιο, αφού μεταφέρω 5 κιλά μπογιά, δύο κότες, μια χήνα; Θα χάσω τα πτηνά μου…
– Απλούστατο, απαντά εκείνη. Θα ακουμπήσετε κάτω τη χήνα, θα την καλύψετε με τον άδειο κουβά, θα βάλετε από πάνω το κουτί της μπογιάς και εγώ θα κρατάω τις κότες!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Θέλω να πω ότι: