Η άλλοτε διάσημη καθηγήτρια φωνητικής και τραγουδίστρια
Τζούλι Μασίνο δεν θυμίζει σε τίποτε την παλιά της εικόνα. Η ίδια μίλσε
στο site elita.com.cy για όλα όσα πέρασε τα τελευταία χρόνια με την
υγεία της.
Διαβάστε τη συναρπαστική ιστορία της
Η περιπέτεια με την υγεία της
Όλα άρχισαν από μια περιπέτεια που είχα με την υγεία μου... Πέρασα δύσκολες καταστάσεις τα τελευταία 4 χρόνια, αλλά δεν ήθελα να βγει τίποτα προς τα έξω. Δεν το ήξερε κανένας, δεν ήθελα να μαθευτεί. Ήθελα να γίνω καλά πάλι, και τώρα είμαι τέλεια. Δεν ξέρω πώς έγιναν όλα αυτά. Έχασα συνολικά 21 κιλά.
Όλα άρχισαν όταν ήμουν στην Κύπρο κι έκανα το «Get on Stage». Έπεσα από τη σκηνή και χτύπησα πολύ άσχημα τη μέση μου, έσπασα τον 5ο δίσκο, τον δακτύλιο, τον 3ο, 4ο και 5ο. Χρειάστηκαν 2,5 χρόνια να γίνω καλά. Είχα βοηθούς μαζί μου, είχα γιατρούς ορθοπεδικούς σε Κύπρο και σε Ελλάδα. Κάθε φορά έκανα το ταξίδι με καρότσι. Δεν ήθελα όμως να το μάθουν τα ΜΜΕ... Μετά, επιστρέφοντας στην Αθήνα, πέρασα από πολύ βαριά πνευμονία.
Αυτά συνέβησαν πριν από 3,5 χρόνια, και κάποια στιγμή πήρα την απόφαση πως δεν θέλω να πεθάνω, πως πρέπει να κάνω κάτι. Ένιωθα μέσα μου ότι έπρεπε να κάνω έναν καλύτερο, πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Έτσι, σε στενή σχέση με τον ιατρό μου και με την Κατερίνα Θάνου, που με βοήθησε με τη γυμναστική πάρα πολύ, ξεκίνησε τις προσπάθειες για να αλλάξω ριζικά τη ζωή μου. Ήταν 2,5 παράξενα χρόνια για μένα. Είχα ορκιστεί ότι θα γίνω καλά, αν και βαθιά μέσα μου φοβόμουν ότι δεν θα γινόμουν πολύ καλά. Πολέμησα όμως πολύ και τα κατάφερα!
Μετά προέκυψε άλλη μια μεγάλη στεναχώρια η οποία οδήγησε σε διαβήτη.
Είχα ζάχαρο για 10 χρόνια, αλλά δεν ήταν πολύ ψηλό, δεν ήταν κάτι που
έπρεπε να προσέχω πολύ. Έπαιρνα μισό χάπι κάθε μέρα για πρόληψη, και
μετά ήμουν τόσο καλά με τις εξετάσεις μου που το σταμάτησα. Μια μέρα,
ξαφνικά, πριν 1,5 μήνα, λίγο πριν το Πάσχα, δεν ένιωθα καθόλου καλά και
πήγα στον ιατρό. Έκανα εξετάσεις, είχα σάκχαρο 400 και πίεση 16 και 9,5.
Φοβήθηκαν για την υγεία μου, μήπως πάθω εγκεφαλικό και μου χορήγησαν
αμέσως ινσουλίνη
Η περιπέτεια αυτή με την υγεία μου με ταρακούνησε. Έπρεπε να αρχίσω έναν πολύ διαφορετικό τρόπο ζωής με ινσουλίνη, τον οποίο δεν ήξερα. Ήμουν τόσο αυστηρή με τον εαυτό μου, που έφτασα στα επίπεδα σακχάρου 50, δηλαδή στο άλλο άκρο, αυτό της υπογλυκαιμίας. Ο γιατρός είπε πως θέλει χρόνο για να γίνει ρύθμιση.
Μια μέρα, όμως ξύπνησα και δεν έβλεπα... Ήταν όλα γκρι. Ήταν λες και ήμουν μέσα στο νερό και ήταν όλα θολά. Λες και είχα μια κουρτίνα μπροστά στα μάτια. Δεν ήταν μαύρο, ήταν γκρι, σαν σκιά, κάτι παράξενο. Δεν μπορούσα να οδηγήσω, ούτε να περπατήσω. Όπως μου εξήγησαν αργότερα οι γιατροί, πρόκειται για ένα φαινόμενο που παθαίνει ο οργανισμός, από πολύ υψηλά επίπεδα σακχάρου, πέσεις απότομα στα πολύ χαμηλά. Η όραση επανέρχεται, όχι 100%, περίπου 85%, αλλά μετά από 3-4 μήνες. Μέσα σε ένα μήνα κατάφερα να ισορροπήσω το σάκχαρό μου, την πίεσή μου και η όραση μου επανήλθε στο 85%, εκπλήσσοντας έτσι και τους γιατρούς μου.
Νιώθω πάρα πολύ τυχερή που έχω ανθρώπους γύρω μου που με στηρίζουν, πρώτα τους γιατρούς μου, που συνεχώς ήταν δίπλα μου σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, και δεύτερον 3-4 φίλους μου όπως η Αλέξια, και τον άνθρωπό μου Γιώργο, που με στήριζαν. Η Αλέξια είναι σαν αδελφή μου, είμαστε 20 χρόνια φίλες. Είναι απίστευτη, είναι άγγελος, δεν υπάρχει καλύτερος άνθρωπος. Βεβαίως είχα σαν φύλακα άγγελο τον πατέρα μου. Τον νιώθω δίπλα μου, πολύ βαθιά μέσα μου. –
Η καινούρια της ζωή
Το σώμα μου ήταν γεμάτο βλάβες, τώρα είμαι μια χαρά και θέλω να ταξιδέψω, να ζήσω, να κάνω πράγματα. Και θέλω να έρθω στην Κύπρο, μάλλον τον Ιούνιο που θα δώσει μια συναυλία η Αλέξια. Ό,τι και να γίνει βρίσκω τη δύναμη και σηκώνομαι πάλι.
Ο κόσμος δεν με αναγνωρίζει και μου αρέσει. Όταν πηγαίνω να παρακολουθήσω θέατρο ή σε κάποια εκδήλωση, δύσκολα καταλαβαίνουν ποια είμαι. Δεν έκανα μπότοξ, δεν έκανα πλαστική, αλλά εγχείρηση εσωτερικά. Νιώθω πιο ήρεμη.
Διαβάστε τη συναρπαστική ιστορία της
Όλα άρχισαν από μια περιπέτεια που είχα με την υγεία μου... Πέρασα δύσκολες καταστάσεις τα τελευταία 4 χρόνια, αλλά δεν ήθελα να βγει τίποτα προς τα έξω. Δεν το ήξερε κανένας, δεν ήθελα να μαθευτεί. Ήθελα να γίνω καλά πάλι, και τώρα είμαι τέλεια. Δεν ξέρω πώς έγιναν όλα αυτά. Έχασα συνολικά 21 κιλά.
Όλα άρχισαν όταν ήμουν στην Κύπρο κι έκανα το «Get on Stage». Έπεσα από τη σκηνή και χτύπησα πολύ άσχημα τη μέση μου, έσπασα τον 5ο δίσκο, τον δακτύλιο, τον 3ο, 4ο και 5ο. Χρειάστηκαν 2,5 χρόνια να γίνω καλά. Είχα βοηθούς μαζί μου, είχα γιατρούς ορθοπεδικούς σε Κύπρο και σε Ελλάδα. Κάθε φορά έκανα το ταξίδι με καρότσι. Δεν ήθελα όμως να το μάθουν τα ΜΜΕ... Μετά, επιστρέφοντας στην Αθήνα, πέρασα από πολύ βαριά πνευμονία.
Αυτά συνέβησαν πριν από 3,5 χρόνια, και κάποια στιγμή πήρα την απόφαση πως δεν θέλω να πεθάνω, πως πρέπει να κάνω κάτι. Ένιωθα μέσα μου ότι έπρεπε να κάνω έναν καλύτερο, πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Έτσι, σε στενή σχέση με τον ιατρό μου και με την Κατερίνα Θάνου, που με βοήθησε με τη γυμναστική πάρα πολύ, ξεκίνησε τις προσπάθειες για να αλλάξω ριζικά τη ζωή μου. Ήταν 2,5 παράξενα χρόνια για μένα. Είχα ορκιστεί ότι θα γίνω καλά, αν και βαθιά μέσα μου φοβόμουν ότι δεν θα γινόμουν πολύ καλά. Πολέμησα όμως πολύ και τα κατάφερα!
Η περιπέτεια αυτή με την υγεία μου με ταρακούνησε. Έπρεπε να αρχίσω έναν πολύ διαφορετικό τρόπο ζωής με ινσουλίνη, τον οποίο δεν ήξερα. Ήμουν τόσο αυστηρή με τον εαυτό μου, που έφτασα στα επίπεδα σακχάρου 50, δηλαδή στο άλλο άκρο, αυτό της υπογλυκαιμίας. Ο γιατρός είπε πως θέλει χρόνο για να γίνει ρύθμιση.
Μια μέρα, όμως ξύπνησα και δεν έβλεπα... Ήταν όλα γκρι. Ήταν λες και ήμουν μέσα στο νερό και ήταν όλα θολά. Λες και είχα μια κουρτίνα μπροστά στα μάτια. Δεν ήταν μαύρο, ήταν γκρι, σαν σκιά, κάτι παράξενο. Δεν μπορούσα να οδηγήσω, ούτε να περπατήσω. Όπως μου εξήγησαν αργότερα οι γιατροί, πρόκειται για ένα φαινόμενο που παθαίνει ο οργανισμός, από πολύ υψηλά επίπεδα σακχάρου, πέσεις απότομα στα πολύ χαμηλά. Η όραση επανέρχεται, όχι 100%, περίπου 85%, αλλά μετά από 3-4 μήνες. Μέσα σε ένα μήνα κατάφερα να ισορροπήσω το σάκχαρό μου, την πίεσή μου και η όραση μου επανήλθε στο 85%, εκπλήσσοντας έτσι και τους γιατρούς μου.
Νιώθω πάρα πολύ τυχερή που έχω ανθρώπους γύρω μου που με στηρίζουν, πρώτα τους γιατρούς μου, που συνεχώς ήταν δίπλα μου σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, και δεύτερον 3-4 φίλους μου όπως η Αλέξια, και τον άνθρωπό μου Γιώργο, που με στήριζαν. Η Αλέξια είναι σαν αδελφή μου, είμαστε 20 χρόνια φίλες. Είναι απίστευτη, είναι άγγελος, δεν υπάρχει καλύτερος άνθρωπος. Βεβαίως είχα σαν φύλακα άγγελο τον πατέρα μου. Τον νιώθω δίπλα μου, πολύ βαθιά μέσα μου. –
Η καινούρια της ζωή
Το σώμα μου ήταν γεμάτο βλάβες, τώρα είμαι μια χαρά και θέλω να ταξιδέψω, να ζήσω, να κάνω πράγματα. Και θέλω να έρθω στην Κύπρο, μάλλον τον Ιούνιο που θα δώσει μια συναυλία η Αλέξια. Ό,τι και να γίνει βρίσκω τη δύναμη και σηκώνομαι πάλι.
Ο κόσμος δεν με αναγνωρίζει και μου αρέσει. Όταν πηγαίνω να παρακολουθήσω θέατρο ή σε κάποια εκδήλωση, δύσκολα καταλαβαίνουν ποια είμαι. Δεν έκανα μπότοξ, δεν έκανα πλαστική, αλλά εγχείρηση εσωτερικά. Νιώθω πιο ήρεμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Θέλω να πω ότι: