Εις το όνομα της αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού» κινδύνου (ένα επιχείρημα που χρησιμοποίησαν πολλές χούντες στη Λατινική Αμερική για να δικαιολογήσουν την επέμβασή τους), η στατιωτική τριανδία υπό τον Βιδέλα ανακοίνωσε την εφαρμογή του «σχεδίου εθνικής αναδιοργάνωσης», το οποίο βασίστηκε σε μία οικονομική συνταγή άκρατου φιλελευθερισμού, με «βίαιο» άνοιγμα της οικονομίας, αποκρατικοποιήσεις, απορρύθμιση της οικονομίας και μείωση της κρατικής παρέμβασης.
Η «εθνική ανασυγκρότηση» συνδιάστηκε με την «άγρια» κρατική καταστολή - σε μία προσπάθεια να καμφθούν οι αντιδράσεις των ισχυρών συνδικάτων, αλλά και την ολοκληρωτική λογοκρισία. Ο Βιδέλα και η ομάδα του, με το που βρέθηκαν στην εξουσία, κατέστησαν το λαό ως τον «εσωτερικό» εχθρό.
Ο «βρώμικος» πόλεμος
Περίπλοκοι μηχανισμοί πρόληψης και καταστολής των «ταραχοποιών στοιχείων» μπήκαν σε εφαρμογή, σε αγαστή συνεργασία και με τις υπηρεσίες αντικατασκοπίας του καθεστώτος Πινοσέτ στη Χιλή αλλά και με τη CIA.
Ο «βρώμικος πόλεμος» - όπως έμεινε στη συλλογική μνήμη των Αργεντίνων μπορεί να συγκριθεί σε βαρβαρότητα μόνο με τις αντίστοιχες πρακτικές που εφάρμοσε ο Αουγκούστο Πινοσέτ στη Χιλή.
Τα σκληρά βασανιστήρια και θάνατοι αντιφρονούντων, ειδικά στην διαβόητη Σχολή Μηχανικών Ναυτικού του Μπουένος Άϊρες, είναι μόνο η μία πτυχή των πρακτικών που εγκαινίασε ο Βιδέλα.
Για αυτό που έγινε ευρέως γνωστός όμως ήταν οι «πτήσεις του θανάτου», δηλαδή οι εξαφανίσεις πολιτικών κρατουμένων δίχως να αφήσουν κανένα ίχνος. Η «ανατριαχαστική» διαδικασία είχε ως εξής: Οι δεσμοφύλακες έλεγαν στους κρατουμένους πως θα μεταφέρονταν σε κάποιο κέντρο στα νότια της χώρας και με πρόσχημα την ανάγκη εμβολιασμού, τους έκαναν την πρώτη ένεση με αναισθητικό.
Κατόπιν μεταφέρονταν από τα διάφορα κέντρα κράτησης του Μπουένος Αϊρες σε αεροδρόμια, όπου και τους επιβίβαζαν σε αεροπλάνα. Εν πτήσει, οι στρατιωτικοί τους έκαναν και δεύτερη ένεση, με το ισχυρό ναρκωτικό Pentonal.
Έπειτα, τα περισσότερα θύματα ρίχνονταν ζωντανά είτε στον ποταμό Ρίο ντε λα Πλάτα, είτε στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Τα θύματα αυτών των εξαφανίσεων σύμφωνα με οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ασχολήθηκαν με το θέμα ξεκινούν από 15.000, ενώ σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις ξεπερνούν ακόμα και τους 30.000…
Οι καταδίκες και οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1983, ο Βιδέλα βρέθηκε στο δικαστήριο και καταδικάστικε σε ισόβια. Το κατηγορητήριο ήταν καταπέλτης: Δολοφονίες, απαγωγές βασανιστήρια και πολλά άλλα.
Το 1990 η κυβέρνηση του Κάρλος Μένεμ του απένειμε χάρη στον πρώην δικτάτορα ο οποίος αποφυλακίστηκε, για να επιστρέψει στην φυλακή το 1998 όταν καταδικάστηκε εκ νέου για τις «εξαφανίσεις» ηγετών της αριστεράς, σε ποινή κατ' οίκον κράτησης λόγω προβλημάτων υγείας.
Το 2007 δικαστήριο αναίρεσε την χάρη που του δώθηκε ενώ το 2010 καταδικάστηκε εκ νέου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένης και της συστηματικής «κλοπής» των βρεφών που γεννιόντουσαν από πολιτικούς κρατούμενους στα κρυφά κέντρα βασανιστηρίων όπου κρατούνταν και πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια του φυλακισμένος.
Παναγιώτης Βελισσάρης - Λυμπερίδης
Share
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Θέλω να πω ότι: