Το όνειρο του Γιόμο! (Διδακτική ιστορία)

Μία φορά και έναν καιρό ζούσε ένας πολύ μα πολύ φτωχός άνθρωπος, που το μόνο που είχε στη ζωή του ήταν ένα όνομα και ένα όνειρο.

Ολοι ήξεραν το όνομά του που ήταν Γιόμο, αλλά κανένας δεν γνώριζε το κρυφό του όνειρο. Κανένας δεν είχε ακούσει ότι ήθελε να φτιάξει και να φορέσει μία πανάκριβη και όμορφη φορεσιά.

Δούλευε μέρα-νύχτα για το όνειρο αλλά δεν του εφταναν τα λεφτά. Πέρασαν μέρες, νύχτες, μήνες, χρόνια και κάποτε καταφερε να μαζέψει τα λεφτα που ήθελε για τη φορεσιά.

Και τότε αγόρασε τη φορεσιά που ήταν ίδια με εκείνη του ονείρου του. Πανάκριβη, πολύχρωμη, ολοκαίνουρια.

Ολοι στο χωρίο τον θαυμαζαν για τη φορεσιά του και εκείνος δεν έλεγε να τη βγάλει μέχρι που πέρασαν αρκετά χρόνια και άρχισε να σκίζεται.Ο Γιόμο όμως δεν απελπίστηκε.Το ύφασμα ήταν πολύχρωμο και ήταν αρκετό ώστε να φτιάξει ένα γιλέκο.Πήγε στο ράφτη και έτσι εκείνος του έραψε ένα πολύχρωμο γιλέκο που δεν το έβγαζε ποτέ απο πάνω του.Ολο το χωριο το θαύμαζε.Πέρασν όμως χρόνια και το γιλέκο άρχισε να σκίζεται και να λιώνει.Αυτός όμως δεν απελπίστηκε ούτε τότε.

Το ύφασμα ήταν ακόμα πολύχρωμο και έφτανε να φτιαξει έναν σκούφο.Πήγε λοιπόν στο ράφτη και τον παρακάλεσε με τα γερά κομμάτια που είχαν απομείνει απο το γιλέκο να του φτιάξει έναν σκούφο.

Ολοι τώρα στο χωριό θαυμαζαν τον όμορφο σκούφο του Γιόμο.Εκείνος δεν έλεγε με τίποτα να τον βγάλεο απο το κεφάλι του.Πέρασαν όμως χρονια και ο σκούφος έλιωσε.Ο Γιόμο όμως δεν απελπίστηκε ούτε τότε.Με το λίγο ύφασμα που είχε απομείνει απο το σκούφο έδωσε και του εφτιαξε ο ράφτης ένα κουμπί για το παλιό του ρούχο.Ετσι το κουμπί έγινε όμορφο και όλοι το θαυμαζαν στο χωριό.

Πέρασαν όμως και άλλα χρόνια και το κουμπί έλιωσε.

Τούτο το μικρό κομματάκι που απόμεινε τι θα το κάνεις τώρα;;; του είπαν οι φίλοι του στο χωριο γελώντας. Τίποτα δεν μπορείς να το κάνεις.

Ο Γιόμο όμως είχε μάθει να μην απελπίζεται ποτέ στη ζωή του. Χαμογέλασε, λοιπόν, σαν τους άκουσε και το ίδιο βράδυ το τριμμένο κουμπί της πολύχρωμης φορεσιάς του, το έκανε παραμύθι για να το διαβάζουμε όλοι εμείς!!!

http://delfinaki-sunset.blogspot.com