Ἡ ἀγάπη, ἡ ἑνότητα καί ἡ συμπεριφορά μεταξύ τῶν συζύγων. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ ἀγάπη, ἡ ἑνότητα καί ἡ συμπεριφορά μεταξύ τῶν συζύγων

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό ἀναγκαία προϋπόθεση γιά τήν ἑνότητα-ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων καί τῶν παιδιῶν.

Ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος, δίνει μία ὡραία εἰκόνα. Λέει: «Ὑποθέστε ὅτι ὁ Θεός εἶναι στό κέντρο καί ἐμεῖς εἴμαστε γύρω-γύρω σ’ ἕναν κύκλο. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι βρισκόμαστε στήν περιφέρεια τοῦ κύκλου.
Ὅσο οἱ ἄνθρωποι πλησιάζουμε πρός τό κέντρο, ὅσο ἀγαπᾶμε τόν Θεό (δηλαδή τηροῦμε τίς ἐντολές Του) τόσο μικραίνει ἡ διάμετρος τοῦ κύκλου, τόσο πλησιάζουμε καί μεταξύ μας. 
Ὅσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τό κέντρο, δηλαδή ἀπό τόν Θεό, τόσο ἀπομακρυνόμαστε καί μεταξύ μας. Δηλαδή μεγαλώνει ὁ κύκλος, μεγαλώνει καί ἡ μεταξύ μας ἀπόσταση, μεγαλώνει ἡ μοναξιά μας.  Αὐτό εἶναι πολύ ἀναγκαῖο  νά τό καταλάβουν οἱ γονεῖς καθώς καί ὅλα τά ἄλλα μέλη τῆς οἰκογένειας.

Ὅσο οἱ γονεῖς (καί μετά βεβαίως καί τά  παιδιά ἀκολουθοῦνε τους γονεῖς) πλησιάζουν πρός τό κέντρο, πρός τόν Θεό δηλαδή, τόσο πλησιάζουν καί μεταξύ τους, τόσο ἑνώνονται. Ὅσο ἀπομακρύνονται ἀπό τό κέντρο ἀπ’ τό Θεό, τόσο ἀπομακρύνονται καί μεταξύ τους.

Ὅσο δέν τηροῦν τίς ἐντολές-θεραπευτικές ὁδηγίες τῆς Ἐκκλησίας πού εἶναι ἡ ἄσκηση, ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία, ἡ προσευχή, ἡ τακτική ἐξομολόγηση (μία φορά τόν μήνα περίπου), ἡ Θεία Κοινωνία ἡ τακτική· ὅσο δέν τά  τηροῦν αὐτά οἱ σύζυγοι, τόσο ἀπομακρύνονται ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί μεταξύ τους χωρίζονται.  Ἐπομένως  ὁ προσωπικός πνευματικός ἀγώνας τοῦ καθενός, εἶναι ἀπαραίτητος γιά νά ὑπάρχει ἡ ἑνότητα καί ἡ ἀγάπη μέσα στήν οἰκογένεια. Τότε μόνο παραμένει ἐνεργός ἡ Θεία Χάρη σέ κάθε ἕναν ἀπό τά μέλη τῆς οἰκογένειας. Τότε διά μέσου αὐτῆς τῆς Χάρης ἑνώνονται ὅλοι μέ τόν Θεό καθώς καί μεταξύ τους.

Ὅταν δέν ὑπάρχει πνευματικός ἀγῶνας  οἱ σύζυγοι καί τά παιδιά, δέν μποροῦνε νά’ ρθοῦνε κοντά καί νά γίνουν «ἕνα». Δέν πλησιάζουν μεταξύ τους ἀλλά ἀντίθετα ὅσο περνάει ὁ χρόνος αὐξάνει καί τό χάσμα ἀνάμεσά τους. Ὅσο μεγαλώνει ἡ ἀπόσταση τους ἀπό τόν Θεό, μεγαλώνει καί τό μεταξύ τους διάστημα καί ἀπομακρύνονται ἀκόμη περισσότερο. Ἀκόμη κι ἄν «ἀγαπιοῦνται» κοσμικά ποτέ δέν γίνονται «ἕνα πνεῦμα», πρᾶγμα πού ἀποτελεῖ καί τόν σκοπό τοῦ γάμου. Ὑπάρχει δέ μεγάλη πιθανότητα αὐτοί γιά τούς ὁποίους ἐλεγαν ὅτι «ἔχουν πολύ ἔρωτα μεταξύ τους καί εἶναι ἀχώριστοι» νά φθάσουν νά μισοῦνται θάνάσιμα. Πῶς , αὐτός ὁ μεγάλος ἔρωτας, τόσο εὔκολα, μεταστρέφεται σέ ἄσπονδο μίσος;

- Αὐτό συμβαίνει διότι δέν ὑπάρχει ἡ προσέγγιση τῶν μελῶν τῆς οἰκογένειας στό κέντρο τοῦ κύκλου ὅπου βρίσκεται ὁ Χριστός.

Ἡ συμπεριφορά μεταξύ τῶν συζύγων

Πῶς θά πρέπει νά συμπεριφέρονται οἱ σύζυγοι μεταξύ τους ὥστε νά διαφυλάσσεται ἡ εἰρήνη στήν οἰκογένεια;

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος δίνει πρακτικότατες συμβουλές ὥστε νά διατηρεῖται ἡ ἀγάπη καί ἡ εἰρήνη μεταξύ τῶν συζύγων. «Ἡ γυναίκα» διδάσκει «δὲν πρέπει νὰ περιφρονεῖ τὸν ἄνδρα της γιὰ ὁποιονδήποτε λόγο, προπαντὸς ἂν εἶναι φτωχός.
Νὰ μὴ βαρυγγωμάει καὶ νὰ μὴν τὸν βρίζει, λέγοντας λ.χ.: "Ἄνανδρε καὶ δειλέ, τεμπέλη καὶ ἀκαμάτη, ἀνέμελε καὶ ὑπναρά! Ὁ τάδε, ἂν καὶ καταγόταν ἀπὸ φτωχὴ οἰκογένεια, μὲ πολλοὺς κόπους καὶ κινδύνους ἔκανε μεγάλη περιουσία. 
Καὶ νά, ἡ γυναίκα του φοράει πανάκριβα ροῦχα, κυκλοφορεῖ μὲ ἁμάξι, ἔχει τόσους ὑπηρέτες, ἐνῶ ἐγὼ πῆρα ἐσένα, ποὺ εἶσαι ζαρωμένος ἀπὸ τὴ φτώχεια καὶ ζεῖς ἄσκοπα!".

Δὲν πρέπει ἡ γυναίκα νὰ λέει στὸν ἄνδρα της τέτοια λόγια. Τὸ σῶμα δὲν ἐναντιώνεται στὸ κεφάλι, ἀλλὰ τὸ ὑπακούει.

 Πῶς, ὅμως, θὰ ὑποφέρει τὴ φτώχεια;

Ἀπὸ ποῦ θὰ βρεῖ παρηγοριά;

Ἂς σκεφτεῖ τὶς φτωχότερες γυναῖκες. Ἂς συλλογιστεῖ πόσες κοπέλες ἀπὸ καλὲς οἰκογένειες ὄχι μόνο τίποτα δὲν πῆραν ἀπὸ τοὺς ἄνδρες τους, ἀλλὰ καὶ ξόδεψαν τὴ δική τους περιουσία γι' αὐτούς. Ἂς ἀναλογιστεῖ τοὺς κινδύνους ἀπὸ ἕναν τέτοιο πλοῦτο, καὶ θὰ προτιμήσει τότε τη φτωχικὴ ἀλλὰ ἥσυχη ζωή. Γενικά, ἂν ἀγαπάει τὸν ἄνδρα της, δὲν θὰ ξεστομίσει ποτὲ παράπονο ἢ προσβλητικὸ λόγο γι' αὐτόν. Θα προτιμήσει νὰ τὸν ἔχει κοντὰ της χωρὶς πλούτη, παρὰ νὰ εἶναι πλούσιος, καὶ αὐτὴ νὰ ζεῖ μέσα στὴν ἀνασφάλεια καὶ τὶς ἀνησυχίες, ποὺ συνεπάγονται οἱ ἐπιχειρηματικὲς δραστηριότητες.

Οὔτε καὶ ὁ ἄνδρας, ὅμως, ἀκούγοντας τὰ παράπονα ἢ τὶς ἐπικρίσεις τῆς γυναίκας του, πρέπει νὰ τὴ βρίζει ἢ νὰ τὴ χτυπάει, ἐπειδὴ ἔχει ἐξουσία πάνω της. Καλύτερα νὰ τὴ συμβουλεύει καὶ νὰ τὴ νουθετεῖ ἤρεμα, χωρὶς ποτὲ νὰ σηκώνει χέρι ἐναντίον της.

Ἂς τὴ διδάσκει τὴν οὐράνια φιλοσοφία, τὴ χριστιανική, ποὺ εἶναι ὁ ἀληθινὸς πλοῦτος. Ἂς τὴ διδάσκει ὄχι μόνο μὲ τὰ λόγια ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ ἔργα, πώς ἡ φτώχεια δὲν εἶναι καθόλου κακό. Ἂς τὴ διδάσκει να περιφρονεῖ τὴ δόξα καὶ ν' ἀγαπᾶ τὴν ταπείνωση· καὶ τότε ἐκείνη οὔτε παράπονο θὰ ἔχει οὔτε χρήματα θὰ ἐπιθυμεῖ.

Ἂς τὴ διδάσκει νὰ μὴν ἀγαπάει τὰ χρυσὰ κοσμήματα καὶ τὰ πολυτελῆ ροῦχα καὶ τὰ πολλὰ ἀρώματα, οὔτε νὰ θέλει γιὰ τὸ σπίτι ἀκριβὰ ἔπιπλα καὶ περιττὰ στολίδια. Όλα τοῦτα φανερώνουν ματαιόδοξο φρόνημα καὶ κουφότητα. Και τῆς ἴδιας καὶ τοῦ σπιτιοῦ στολισμὸς ἂς εἶναι ἡ κοσμιότητα καὶ ἡ σεμνότητα. Καὶ ἡ ἴδια καὶ τὸ σπίτι ἂς μοσχοβολᾶνε τὸ ἄρωμα τῆς σωφροσύνης καὶ τῆς ἀρετῆς»[1].

Πηγή εἰκόνας ἱεροῦ Χρυσοστόμου: Ἱ. Ἡσ. Ἀνάστασις Χριστοῦ-Ἐμμαούς, Ἅγ. Βασίλειος Λαγκαδᾶ.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

http://anavaseis.blogspot.com