Σκότωσαν τον Φερδινάρδο* μας...
Έτσι απότομα ξεκινάει ο Γιάροσλαβ Χάσεκ την αφήγηση των περιπετειών του καλού στρατιώτη Ιωσήφ Σβέικ στο στρατό της Αυστρο-ουγγαρίας κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το τσέχικο αυτό σατυρικό μυθιστόρημα συγκαταλέγεται αναμφίβολα ανάμεσα στα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο Χάσεκ εμπνέεται από τη συμμετοχή του στον πόλεμο και σε πολλά σημεία του έργου αυτοβιογραφείται.
Ο ήρωας, ή καλύτερα ο αντιήρωας του έργου, Ιωσήφ Σβέικ είναι ένας ευτραφής ασουλούπωτος μεσήλικας ο οποίος εκδιώχθηκε από το στρατό λόγω της πνευματικής του ανεπάρκειας και επιβιώνει εμπορευόμενος σκύλων των οποίων το γενεαλογικό δένδρο έχει παραχαράξει για να τους εμφανίζει σαν σκύλους ράτσας.
Ο Σβέικ είναι αγαθός και αφελής, σέβεται τους νόμους και τους θεσμούς και όταν φοράει τη στολή του καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια για να διατελέσει σαν πιστός και φιλότιμος στρατιώτης. Δέχεται αδιαμαρτύρητα την κριτική και είναι έτοιμος να απολογηθεί για τα λάθη των άλλων, “τα λάθη μπορούν να συμβούν” παραδέχεται, όπως παραδέχεται και όποια κατηγορία του προσάπτουν καθώς και την ποινή που αυτή επισείει. Γίνεται πολλές φορές το εξιλαστήριο θύμα όταν η εξουσία αδυνατεί ή δυστροπεί στον καταλογισμό ευθυνών στους πραγματικούς ενόχους.
Όταν δε φοράει τη στολή είναι απλός αλλά και άξεστος, επικοινωνιακός γεμάτος ανέκδοτα και παραστατικές ξεκαρδιστικές περιγραφές. Αντιμετωπίζει με χιούμορ τις κακοτοπιές και τίποτα δε φαίνεται ικανό να καταβάλλει το υψηλό του φρόνημα απέναντι στην εκάστοτε εξουσία (στρατιωτική, θρησκευτική, κρατική). Τελικά δεν είναι και τόσο αφελής, απλά επιλέγει να παραμείνει αθώος.
Η αθωότητα και η εθελούσια προσφορά της ενοχής σε ένα σύστημα που αναζητά ενόχους αποδομεί τα σαθρά θεμέλια του Αυστροουγγρικού κρατικού μορφώματος που πολύ σύντομα με το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου θα καταρρεύσει οριστικά.
Ο συγγραφέας του έργου χρησιμοποιεί τον αφελή αυτό αντιήρωα για να διατρανώσει τη φωνή των απλών-αγαθών ανθρώπων ενάντια στη βαρβαρότητα του πολέμου, στρατεύει το Σβέικ για να αποστρατεύσει τις συνειδήσεις των απλών-αγαθών ανθρώπων. Διατρανώνει τον αντιηρωισμό του για να επιδείξει την αφέλεια των πολέμων.
*Ο Φραγκίσκος Φερδινάνδος ήταν ο διάδοχος του θρόνου της Αυστροουγγαρίας, η δολοφονία του στις 28 Ιουνίου του 1914 στο Σαράγεβο αποτέλεσε την αφορμή για την κήρυξη του πολέμου μεταξύ Αυστρίας και Σερβίας, γεγονός που με τη σειρά του πυροδότησε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
----------------------------------------------
Να ζήσει ο Φρανσίσκο μας...
Έτσι ξαφνικά οι περιπέτειες του ποδοσφαιριστή Φρανσίσκο Χαβίτο στο γήπεδο Κλεάνθης Βικελλίδης εμπνέουν τα όνειρα των Αρειανών οι οποίοι πολλές φορές αυτοβιογραφούνται αγωνιστικά μέσα από τις προσπάθειες του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή.
Ο ήρωας, ή καλύτερα αντιήρωας, του τελευταίου μήνα Φρανσίσκο Χαβίτο είναι ένας παρεξηγημένος ποδοσφαιριστής καθώς το άσβεστο χαμόγελό του εκλαμβάνεται από πολλούς σαν δείγμα ποδοσφαιρικής αφέλειας. Ξεκίνησε από τα τμήματα υποδομής της μεγάλης Μπαρτσελόνα για να έρθει χωρίς τυμπανοκρουσίες στο Κλεάνθης Βικελλίδης το 2006 σε ηλικία 22 ετών. Από τότε τα τελευταία 5 χρόνια επιβιώνει εμπορευόμενος τη δεξιά μεσοεπιθετική πτέρυγα της ομάδας σε ένα πρωτάθλημα που θέλει να λογίζεται σαν πρωτοκλασάτο.
Ο Χαβίτο είναι καλός και συμπαθητικός ποδοσφαιριστής. Όταν φοράει τη φανέλα της ομάδας καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια, είναι ακούραστος και πολλές φορές ασταμάτητος. Τα τελευταία χρόνια δέχεται αδιαμαρτύρητα την κριτική των φιλάθλων του ΑΡΗ αλλά και ολόκληρης της “πρωτοκλασάτης” ποδοσφαιρόφιλης Ελλάδας. Ομολογουμένως αποτυγχάνει πολλές φορές στο τελείωμα των φάσεων, πολλές φορές αποτελεί το εξιλαστήριο θύμα οπαδών, δημοσιογράφων και κριτικών του ποδοσφαίρου όταν οι πραγματικές ευθύνες για την αδυναμία του ΑΡΗ στην προ-Κούπερ εποχή να τελειώνει τις φάσεις που δημιουργεί δεν καταλογίζονται στους πραγματικούς ενόχους εντός και εκτός του αγωνιστικού χώρου.
Όταν δε φοράει τη φανέλα είναι απλός και φιλικός. Ήρθε στη Θεσσαλονίκη με τη σύζυγό του που γνώρισε στο χωριό του και έγινε πατέρας δύο κοριτσιών. Φωτογραφίζεται με όποιον του το ζητήσει χωρίς έπαρση. Ποτέ δεν ακούστηκε η εξωγηπεδική του ζωή και δε θυμάμαι ποτέ να δυστρόπησε σε παρατήρηση του προπονητή του ή να έπαιξε αντιαθλητικά κάποιον αντίπαλο.
Τελικά δεν και τόσο αφελής ποδοσφαιρικά, επιλέγει όμως να παραμείνει αγνός.
Η ποδοσφαιρική του αφέλεια στο τελείωμα των φάσεων και η εθελούσια προσφορά του για κριτική όταν κάτι στραβώνει στο τελικό αποτέλεσμα και όλοι αναζητούν ενόχους, αποδομεί όλο το σαθρό οικοδόμημα του Ελληνικού Ποδοσφαίρου.
Ο στρατηγός των επιτυχιών του ΑΡΗ Έκτορ Ραούλο Κούπερ χρησιμοποιεί τον “αφελή” αυτό ποδοσφαιρικό αντιήρωα για να διατρανώσει την αξία των πειθαρχημένων ευσυνείδητων ποδοσφαιριστών απέναντι στη βαρβαρότητα της σκοπιμότητας και της ήσσονος προσπάθειας του Ελληνικού Ποδοσφαίρου. Στρατεύει το Χαβίτο για να αποστρατεύσει τις συνειδήσεις των απλών-καλοπροαίρετων φιλάθλων από τον εντυπωσιασμό και την ποδοσφαιρική φλυαρία. Διατρανώνει τον αντιηρωισμό του για να επιδείξει την αφέλεια των επαϊόντων του ποδοσφαίρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Θέλω να πω ότι: