Περιττό σε πολλές περιπτώσεις το «φιλί της ζωής»

Η καρδιοαναπνευστική ανάνηψη, δηλαδή η διοχέτευση αέρα στόμα με στόμα στα έκτακτα περιστατικά, δεν είναι απαραίτητη, σύμφωνα με δύο νέες επιστημονικές έρευνες. Μάλιστα, οι επιστήμονες τονίζουν ότι το λεγόμενο «φιλί της ζωής» δεν αποκλείεται ακόμα και να μειώσει τις πιθανότητες επιβίωσης του ασθενούς.
Συγκεκριμένα, μια αμερικανική και μια σουηδική μελέτη, υποστηρίζουν ότι στις επείγουσες περιπτώσεις, όπου επιχειρείται η καρδιοπνευμονική ανάνηψη, αρκεί η συμπίεση του στήθους με τα χέρια.

Οι δύο έρευνες δημοσιεύτηκαν στο ιατρικό περιοδικό New England Journal of Medicine.

Μεταξύ άλλων, δείχνουν ότι στα επείγοντα περιστατικά, η απλούστερη μέθοδος είναι αυτή που έχει τα καλύτερα αποτελέσματα.

Ούτως ή άλλως το «φιλί της ζωής» θεωρείται από αρκετούς ως μη υγιεινή διαδικασία.

Σύμφωνα με τον δρα Τόμας Ρι, επικεφαλής της αμερικανικής έρευνας, «η συμπίεση του στήθους από μόνη της είναι εξίσου καλή και επωφελής», με ένα ταχύ ρυθμό γύρω στις 100 φορές το λεπτό.

Από την πλευρά του, ο Λάιφ Σβένσον, επικεφαλής της σουηδικής μελέτης, υπογράμμισε ότι «μόνη η συμπίεση του στήθους, που είναι ευκολότερο να εκμαθηθεί και να εκτελεστεί, πρέπει να θεωρείται η προτιμώμενη μέθοδος, στην οποία πρέπει να προσφεύγουν οι περαστικοί σε ασθενείς που καταρρέουν δίπλα τους από έμφραγμα».

Παλιότερα συνηθιζόταν να δίνει κανείς δύο ανάσες - τα περιβόητα "φιλιά της ζωής" - για κάθε 15 συμπιέσεις του στήθους του ασθενούς.

Ωστόσο, η εν λόγω φόρμουλα άλλαξε το 2005 και από τότε συνηθίζονται δύο «φιλιά της ζωής» για κάθε 30 συμπιέσεις του στήθους με τα χέρια.

Όμως τα πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι οι συμπιέσεις τελικά είναι εξίσου αποτελεσματικές από μόνες τους, ίσως επειδή οι ερασιτέχνες ή επαγγελματίες διασώστες συνεχίζουν να ενεργοποιούν την καρδιά του ασθενούς με την πίεση που ασκούν, αντί να διακόπτουν για να δώσουν τις ανάσες στόμα-με-στόμα στον ασθενή.

Οι ερευνητές, μελετώντας περιστατικά στη Βρετανία, τη Σουηδία και της ΗΠΑ, συνέκριναν τις περιπτώσεις διάσωσης ασθενών είτε μόνο με συμπίεση είτε και με «φιλιά της ζωής».

Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, αν και οι περισσότεροι ασθενείς πέθαναν τελικά, όταν οι περαστικοί κατέφυγαν μόνο σε συμπίεση του στήθους, ήταν ελαφρά αυξημένες οι πιθανότητες των ασθενών που έζησαν, να φύγουν από το νοσοκομείο χωρίς εγκεφαλική βλάβη και χωρίς την κατοπινή νευρολογική βλάβη.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την αμερικανική έρευνα, το 11,5% απέφυγαν τη ζημιά στον εγκέφαλό τους όταν είχε δοθεί και «φιλί της ζωής» έναντι 14,4% που είχαν δεχτεί μόνο συμπίεση.

Από την άλλη, η σουηδική μελέτη, διαπίστωσε ότι υπήρχε πιθανότητα επιβίωσης του ασθενούς ένα μήνα μετά το περιστατικό, σε ποσοστό 7% για όσους είχαν δεχτεί και «φιλί της ζωής» έναντι 8,7% χωρίς αυτό.

Οι Σουηδοί ερευνητές διευκρίνισαν ότι τα ευρήματά τους δεν ισχύουν για παιδιά κάτω των οκτώ ετών.

Παρά τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τη μέθοδο, σε σχόλιό του στο ίδιο ιατρικό περιοδικό, ο δρ Μίρον Γουάισφελντ της Ιατρικής Σχολής του αμερικανικού πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς αναφέρει ότι η τεχνική της αναπνοής στο-με-στόμα («φιλί της ζωής») πρέπει να συνεχίσει να διδάσκεται στα σεμινάρια για επείγοντα περιστατικά.


  enet.gr