Ένα σημαντικό γεγονός που θα λάβει χώρα το 2014 θα βυθίσει τον κόσμο σε μια κρίση που θα στιγματίσει το υπόλοιπο του αιώνα

Ένα σημαντικό γεγονός που θα λάβει χώρα το 2014 θα βυθίσει τον κόσμο σε μια κρίση που θα στιγματίσει το υπόλοιπο του αιώνα, σύμφωνα με τον καθηγητή του Cambridge, Nicholas Boyle, και μόνο η καθιέρωση της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα από την εποχή της φτώχειας και της βίας.

Μία στιγμή «Συντέλειας» θα πραγματοποιηθεί το 2014 - και θα προσδιορίσει για το αν ο 21ος αιώνας θα είναι γεμάτος από βία και φτώχεια ή θα είναι ειρηνικός και γεμάτος από ευημερία, σύμφωνα ....

με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η Daily Mail.
"Στα τελευταία 500 χρόνια υπήρξε, κατά την έναρξη κάθε αιώνα, ένα κατακλυσμιαίο ‘Μεγάλο Γεγονός’ διεθνούς σημασίας, ισχυρίζεται ο ίδιος. Εμφανιζόμενο στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του κάθε αιώνα, το ‘Γεγονός’ αυτό περιλαμβάνει άλλα γεγονότα που πυροδότησαν πολέμους, θρησκευτικές συγκρούσεις και έφεραν την ειρήνη".
Προκειμένου να «καταπολεμηθεί η ‘κλιματική αλλαγή’», η οποία, όπως το σκάνδαλο Climategate αποκάλυψε, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια υπερβολική τεχνητή απάτη και να αξιοποιηθεί από την διεθνή ελίτ σε μια προσπάθεια να λεηλατηθούν οι φορολογούμενοι και να μας επιβληθούν δρακόντεια μέτρα και κανονισμοί για την καθημερινή μας ύπαρξη, ως καθώς και για την επίλυση της οικονομικής κρίσης (επίσης δημιούργημα της ελίτ), ο Boyle δηλώνει ότι η ειρήνη και η ασφάλεια μπορούν να διασφαλιστούν μόνο με εάν εισαχθεί «ένα αποτελεσματικό σύστημα Παγκόσμιας Διακυβέρνησης» που θα αντικαταστήσει τα εθνικά κράτη.


Η προειδοποίηση του Boyle ότι μόνο η Παγκόσμια Διακυβέρνηση, την διοίκηση της οποίας θα έχει μια φωτισμένη ελίτ, μπορεί να σώσει τον πλανήτη από την κρίση, αποτελεί ένα οικείο θέμα συζήτησης που αποβλέπει στο να οδηγήσει εξαπατημένους λαούς να αποδεχτούν χωρίς αντίδραση το τέλος της εθνικής κυριαρχίας ως μια αναπόφευκτη διαδικασία, μια φυσική εξέλιξη, την οποία δεν έχουν την δύναμη να εμποδίσουν.
Στην πραγματικότητα, η κίνηση προς την κατεύθυνση της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης δεν είναι καθόλου ‘φυσική’, αλλά έχει έρθει ως αποτέλεσμα της αξιοποίησης των κρίσεων από τους ελίτ, κρίσεις που οι ίδιοι δημιουργούν τεχνητά προκειμένου να ωθήσουν τον κόσμο προς ένα συγκεντρωτικό και δικτατορικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα, που θα διοικείται από τους λίγους σε βάρος των πολλών.
Το σχέδιο αυτό δεν μπορεί να αποτυπωθεί καλύτερα από την τρέχουσα οικονομική κρίση, την οποία οι ελίτ είχαν προγνωρίσει και είχαν θέσει τους εαυτούς τους σε τέτοια θέση ώστε να την εκμεταλλευτούν οι ίδιοι, έτσι ώστε να προτείνουν μετά την Παγκόσμια Οικονομική Διακυβέρνηση ως τη ‘μόνη λύση’.

Αμέσως πριν από την πιστωτική στενότητα, παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις όπως η Goldman Sachs, στοιχημάτιζε κρυφά στην κατάρρευση της αγοράς κατοικίας στις ΗΠΑ, την ώρα που λέγανε στους πελάτες τους να αγοράζουν 40 δισεκατομμύρια δολαρίων σε τίτλους, που υποστηρίζονταν από τουλάχιστον 200.000 επικίνδυνες υποθήκες κατοικιών. Ομοίως, οι κεντρικές τράπεζες γνώριζαν ότι μια παγκόσμια κατάρρευση της αγοράς ακινήτων θα σημάνει την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, αλλά σκοπίμως φύλαγαν αυτές τις πληροφορίες από το κοινό.


Οι ελίτ σαν τον Boyle έχουν κατηχηθεί από το κατεστημένο ακαδημαϊκό σύστημα να έχουν μια συναινετική άποψη ότι η Παγκόσμια Διακυβέρνηση θα είναι προς όφελος της ανθρωπότητας, όταν στην πραγματικότητα από τη φύση της, ένας τέτοιος θεσμός είναι αντιδημοκρατικός και ωφέλιμος μόνο για τη μικρή «εσωτερική» ομάδα που κατέχει τα ηνία της εξουσίας.
Η Παγκόσμια Κυβέρνηση δεν συνιστά μία ‘βελτίωση’ σε σχέση με τον κόσμο που, μέχρι στιγμής, διέπεται από τα εθνικά κράτη, όπως ισχυρίζεται ο Boyle, αλλά απλώς προωθείται για τη διοικητική ευκολία μιας ελίτ που θέλει να αποδεκατίσει τις ατομικές ελευθερίες, τη δημοκρατική διαδικασία εν γένει, και να θέσει τον εαυτό της ως τον αυταρχικό κυρίαρχο στην κορυφή του δικού της Πύργου της Βαβέλ και από εκεί ψηλά να αποφασίζει για όλους του ‘δουλοπάροικους’ που θα βρίσκονται από κάτω.
Η Παγκόσμια Κυβέρνηση δεν έχει αναπτυχθεί σαν ένα είδος ουτοπικού Star – Trek, που έχει κατασκευαστεί με φωτισμένους και φιλάνθρωπους κανόνες, αλλά έχει σχεδιαστεί για να είναι ένα δικτατορικό, πλουτοκρατικό και απολύτως αντίθετο με τα συμφέροντα των λαών, κατασκεύασμα.

Αυτό το γεγονός έγινε δεκτό από έναν από τους συμμαθητές του Μπόιλ, τον αρθρογράφο των Financial Times, Gideon Rachman, ο οποίος σε ένα του άρθρο το 2008 τάχθηκε υπέρ μίας δικτατορικού τύπου Παγκόσμιας Κυβέρνησης που θα εγκατασταθεί για να καταπολεμήσει την τρομοκρατία, την κλιματική αλλαγή και την επίλυση της οικονομικής κρίσης.

Η Παγκόσμια Κυβέρνηση δεν είναι καθόλου ένα νέο φαινόμενο που προτείνονται ως «λύση» στα σημερινά προβλήματα, αλλά είναι ο απώτερος στόχος μιας μακροχρόνιας πολιτικής ατζέντας που επιδιώκει να συντρίψει την εθνική κυριαρχία και την ελευθερία και να τα αντικαταστήσει με μία τυραννική Νέα Παγκόσμια Τάξη.

Όταν ο διεθνής χρηματοδότης James Warburg δήλωσε σε μία Επιτροπή του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (C.F.R.) το 1950, "Θα έχουμε μια Παγκόσμια Κυβέρνηση, είτε μας αρέσει είτε όχι. Το ερώτημα είναι μόνο αν η Παγκόσμια Κυβέρνηση θα επιτευχθεί με τη συναίνεσή των λαών ή με την καθυπόταξή τους", προφανώς δεν αναφερόταν σε κάποια ‘ευαίσθητη’ Παγκόσμια Κυβέρνηση, αλλά σε αυτό μία δικτατορικού τύπου, κυρίαρχη δύναμη που θα συντρίψει κάθε αντίθεση στην επιβολή της.

Η ιδέα ότι η παγκόσμια διακυβέρνηση είναι τόσο αναπόφευκτη και μια φυσική εξέλιξη της πολιτικής για το ανθρώπινο είδος, θα πρέπει να μας βρίσκει πάντοτε αντιμέτωπους. Η δημιουργία της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης πάντα στηρίζεται στις τεχνητές κρίσεις που εξαποστέλλονται κατά της ανθρωπότητας από μια αλαζονική και κακή ελίτ που θέλει να δει την ευημερία και τη μεσαία τάξη να καταστρέφεται και να επιστρέφει στα σκοτεινά χρόνια των δουλοπάροικων και των αγροτών.

Πηγή:  ksipnistere.blogspot